Recenzje

Komu jak komu, ale The Ramones należała się taka biografia. Nota bene 20 lat temu (!) zespół oficjalnie zakończył swą działalność twórczą i koncertową. Dla wielu był on doskonałym uosobieniem wszystkich idei punk rocka (choć sami muzycy nie postrzegali się jako punkowcy). Mimo tego zespół był kompletnie ignorowany przez krytyków muzycznych, telewizję i stacje radiowe. 

W klimat książki wprowadza wstęp Grzegorza Brzozowskiego. Dowiadujemy się o polskiej recepcji The Ramones (słynne polowania na skórzane kurtki ‘’ramoneski’’) i wpływie muzyki ‘’braci’’ na rodzimą scenę punk. Autor wstępu miał szczęście obejrzeć koncert zespołu w 1991 roku w Brixton Academy w Londynie. Udało mu się przeprowadzić nawet krótki wywiad z wokalistą i perkusistą!

Everette True nie ukrywa, że jest oddanym fanem zespołu. Nie jest jednak zupełnie bezkrytyczny wobec dokonań i artystycznych posunięć The Ramones. Niektóre opinie autora mogą się wydawać kontrowersyjne: np. krytyka wyboru Eddiego Veddera na wprowadzajacego The Ramones do Rock And Roll Hall of Fame. Everett, moim zdaniem, przesadnie krytykuje zabawny film ‘’Rock’n’roll high school’’ z ‘’braćmi’’ w rolach głównych. 

Autor nie unika trudnych tematów takich jak: wewnętrzne tarcia w zespole, walka o przywództwo, uzależnienia poszczególnych muzyków od alkoholu i narkotyków. Opisuje też prywatne i twórcze życie członków zespołu w trakcie i po rozpadzie The Ramones – np. niespodziewany flirt Dee Dee z muzyką rap. Everett przytacza wiele zabawnych historii z życia w trasie oraz pracy na poszczególnymi płytami – polecam rozdział opisujący współpracę Ramonesów z kontrowersyjnym producentem Philem Spectorem. 

Trzeba przyznać, że autor książki podszedł do zadania bardzo rzetelnie i sumiennie. Zadbał o to, aby nie była to sucha biografia, gdzie dominują tylko daty i fakty. Dlatego też często przytacza wywiady nie tylko z Ramonesami, ale z managerami, fotografami, fanami, oświetleniowcami, muzykami z innych zespołów itp. 

Historia The Ramones, spisana przez Everetta True, ukazuję ogromną determinację muzyków, którzy przez 22 lata (!) istnienia walczyli o należne miejsce w panteonie rocka. Jak na ironię losu dopiero po rozpadzie grupa zyskała wreszcie uznanie w świecie mediów i wśród wielu artystów: U2, Pearl Jam, Motorhead, Nirvana, Soundgarden i wielu innych.